Γυρίζοντας Χαλκίδα από την Αρτάκη... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Πολλοί φίλοι, πριν το διαβάσουν, καθώς και εκείνοι που διαβάζουν "Το κέρμα" με ρωτούν αν είναι ένα βιογραφικό μυθιστόρημα και αν είναι κατά κάποιο διήγηση της ζωής μου.

"Το κέρμα" είναι μια φανταστική ιστορία που περιέχει βιογραφικά στοιχεία και μερικές εικόνες που περιγράφονται όπως συνέβησαν και όπως τις έζησα.

Μια από αυτές έζησα σαν στρατιώτης στη Χαλκίδα:

...Το δευτεριάτικο πρωινό ταξίδι επιστροφής στη Χαλκίδα, ήταν διαφορετικό. Είχε κι άλλα πράγματα να σκεφτώ εκτός από χρώματα, Αυστριακούς και τον Παναγιώτη. Αυτό που σίγουρα δεν είχε, ήταν η σκηνοθεσία. Αυτή τριγύριζε στο μυαλό μου τα βράδια, όταν τα πίναμε παρέα με άλλους φαντάρους στα καπηλειά γύρω από το στρατόπεδο. Στο ένα τρώγαμε γόνο κουτσομούρας, «γενοκτονία» που φώναζε ο φίλος μου ο Θέμης, γεωπόνος από τη Λάρισα, καθώς ερχόταν σε γαβάθα φρεσκοτηγανισμένος.

Περί φιλίας απόσπασμα από "Το κέρμα"

... Γυρίζοντας στο σπίτι θυμήθηκα τα περασμένα Χριστούγεννα που είχα μια βδομάδα άδεια από το στρατό και ξαναβρέθηκα με φίλους και γνωστούς από το παρελθόν. 

Συναντήσεις και ψιλογλέντια, που όμως δεν είχαν τον αυθορμητισμό όπως τα παλιά. 

Θύμησες, αναπολήσεις, αλλά μέχρι εκεί, αυτό το δυνατό που είχαμε ζήσει και είχε σφραγίσει το κοινό μας χθες, είχε τελειώσει.

 Η απόσταση κι ο χρόνος βλέπεις, οι διαφορετικοί δρόμοι στη ζωή. 

Με τους περισσότερους: «άντε βρε, να τα ξαναπούμε, ποιος ξέρει πότε, ίσως του χρόνου». 

Και τι να πούμε ρε του χρόνου; Μνημόσυνα θα κάνουμε; Οι σχέσεις είναι ζωντανά πράγματα, ό,τι αξίζει στη ζωή.