"Το κέρμα". Ελεύθερα για ανάγνωση τα τρία πρώτα κεφάλαια του μυθιστορήματος σε μορφή pdf

Καλά τα πήγαμε μέχρι τώρα, ενημέρωση και διαφήμιση από τη μεριά μου, αρκετό ενδιαφέρον από εσάς, που μάλλον δεν περίμενα, και προχωράμε.

Χωρίς χορηγούς, χωρίς κρυφή ή φανερή διαφήμιση από τους επαγγελματίες του είδους, έπρεπε να καλύψω και αυτό το κομμάτι μόνος μου.

Έτσι, ελπίζω να αξίζει το ότι μπορεί και να σας κούρασα με συνεχείς αναρτήσεις και μηνύματα.

Ήθελα όμως να είμαι και ειλικρινής, ήθελα από την αρχή να ξέρετε τι ακριβώς είναι αυτό που έχω γράψει, χωρίς φυσικά να φανερώνω την πλοκή, τη δράση, την ίδια την ιστορία.

"Το κέρμα"... πριν από την ανάγνωση...

"Το κέρμα" είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που, χωρίς να είναι βιογραφικό, γράφτηκε στηριγμένο στις προσωπικές μου εμπειρίες και στις εναλλαγές που η ίδια η ζωή σκαρώνει.

............................................................

Είναι μια φανταστική ιστορία κεντημένη με πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στην αιώνια εμπλοκή της τύχης στη ζωή των ανθρώπων.

Ένα θέμα που απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που ανέπτυξε τις νοητικές του λειτουργίες και προσπάθησε να αποκωδικοποιήσει αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Απόδειξη του πόσο ενδιαφέρει αυτό το θέμα, είναι η σπουδή, η ανάγκη, των μεγάλων της σκέψης, σε διαφορετικές εποχές, να τοποθετηθούν και να ερμηνεύσουν αυτό που άλλοι ονομάζουν τύχη, πεπρωμένο, ριζικό, μελλούμενο, αναπόφευκτο, μα πάντα κάτι που το περικλείει μυστήριο και φόβος.

Αυτό που οι περισσότεροι δέχονται ότι καθορίζει τη ζωή τους, ακόμα και γιατί γεννήθηκαν Πέμπτη, στον τάδε αστερισμό, με συννεφιά ή ήλιο, νύχτα ή μέρα, αλλά και γιατί κάποια υπερφυσική δύναμη αυτό θέλει.

Το τυχαίο γίνεται αφορμή για να δοκιμάσουν τα όρια τους, τα πιστεύω τους, την ίδια την ύπαρξη τους οι ήρωες του μυθιστορήματος, κυρίως ο αφηγητής, μέσα από την πάλη με τις αδυναμίες και τα θέλω τους, τα όνειρά τους.

Ο τρόπος που αυτά περιγράφονται, η πλοκή, αποτελούν και πρόκληση για τον αναγνώστη να μπει και ο ίδιος στην ιστορία και να πάρει θέση σε αυτά που συμβαίνουν.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... "Το κέρμα" λοιπόν...

Όσοι τον τελευταίο καιρό μάθαιναν ότι γράφω ένα μυθιστόρημα, το πρώτο που μου έλεγαν ήταν "Πρόσεχε ο τίτλος να είναι "πιασάρικος", να κάνει εντύπωση".

Φυσικά και ο τίτλος είναι σημαντικός για ένα βιβλίο, πιστεύω όμως ότι υπάρχουν και πολλά άλλα που το κάνουν να έχει ενδιαφέρον.

Όσον αφορά λοιπόν τον τίτλο, δε δυσκολεύτηκα καθόλου, από την αρχή "Το κέρμα" ήρθε και έπιασε το εξώφυλλο.

Μου φάνηκε όχι μόνο καλός, ήταν αυτό που χαρακτήριζε το περιεχόμενο και άφηνε, εμένα και τον αναγνώστη, να μπούμε και να δούμε την ιστορία ο καθένας με τη δική του ματιά.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... Ποιο είναι το θέμα και γιατί...

"Ποιο είναι το θέμα και που ακουμπά το μυθιστόρημα;"

Είναι μια φανταστική ιστορία κεντημένη με πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στην αιώνια εμπλοκή της τύχης στη ζωή των ανθρώπων.

Ένα θέμα που απασχολεί τον άνθρωπο από τότε που ανέπτυξε τις νοητικές του λειτουργίες και προσπάθησε να αποκωδικοποιήσει αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Απόδειξη του πόσο ενδιαφέρει αυτό το θέμα, είναι η σπουδή, η ανάγκη, των μεγάλων της σκέψης, σε διαφορετικές εποχές, να τοποθετηθούν και να ερμηνεύσουν αυτό που άλλοι ονομάζουν τύχη, πεπρωμένο, ριζικό, μελλούμενο, αναπόφευκτο, μα πάντα κάτι που το περικλείει μυστήριο και φόβος.

Ένα ευχαριστώ για όλους...

Δεν είναι όμορφο να μιλά κάποιος για τον εαυτό του, μάλλον κουραστικό και αδιάφορο για τους συντριπτικά περισσότερους, όμως, επιτρέψτε μου να το κάνω, γιατί ειλικρινά δεν περίμενα να υπάρχει τόσο ενδιαφέρον για ένα γραφτό μου που ακόμα δεν έχει δημοσιοποιηθεί.

Τις τελευταίες μέρες ανακοίνωσα ότι τέλειωσα το μυθιστόρημα που έγραφα και ότι σε λίγο καιρό θα μπορεί όποιος θέλει να το διαβάσει.

Μου κάνει λοιπόν τρομερή εντύπωση ότι είναι πολλοί όσοι με παροτρύνουν και μου εύχονται καλή επιτυχία, χωρίς ούτε καν να γνωρίζουν το θέμα και τι ακριβώς αφορά το μυθιστόρημα, ούτε καν τον τίτλο...

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... Γιατί τώρα. Η "Λωξάντρα", η "Αθηνά..."

Το καλοκαίρι του 2015, όταν ξεκίνησα να γράφω, πέρασε από το μυαλό μου αν είχε νόημα το εγχείρημά μου και ποιον θα ενδιέφερε ένα δικό μου μυθιστόρημα.

Για μερικά πράγματα έχουμε διαμορφώσει κάποιες αντιλήψεις που είναι πέρα από τη λογική, όπως ας πούμε κάποιος πρέπει να δηλώνει συγγραφέας από μικρός για να έχει πιθανότητες να μην τον πάρουν στο "ψιλό", αν εμφανίσει ένα έργο σε ηλικία που θεωρείται ότι "μυρίζει" χώμα.

Ομολογώ, πως αν και στη ζωή μου ελάχιστα προβληματίστηκα, αν θα πρέπει να ακολουθώ ό,τι ο καθένας και η κοινωνία θεωρούν "πρέπον", εντούτοις είχα ένα δισταγμό, κυρίως για το πως θα κατάφερνα να παρουσιάσω αυτό που θα έγραφα, με βάση και τις δυσκολίες που υπάρχουν να φτάσει ένα βιβλίο στον αναγνώστη.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... Το περιεχόμενο

Σαν ιδέα ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, να γράψω την ιστορία της παρέας που είχαμε από το Γ΄ Γυμνάσιο στους Αμπελοκήπους.

Αυτής της δεμένης με εφηβικές φιλίες παρέας, που πέρασε μαζί αξέχαστα χρόνια, απίθανες καταστάσεις, που έζησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιόδους την σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και του κόσμου.

Την εποχή της Δικτατορίας και των παγκόσμιων κινημάτων, των αλλαγών, των επαναστάσεων στην τέχνη, στις ιδέες και τα γράμματα, της αναζήτησης της ελευθερίας.

Ξεκίνησα να γράφω κάποιες σελίδες, αλλά όλο σταμάταγα, κάτι άλλο έμπαινε σαν προτεραιότητα.

Γράφοντας ένα μυθιστόρημα... που θα ήθελα να διαβάσω

Αν και χρόνια διαβάζω κάθε είδους βιβλίο, ιδιαίτερα δοκίμια, ποίηση και φυσικά μυθιστορήματα, δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι να γράψεις ένα μυθιστόρημα.

Καμία σχέση με την κοινωνική και πολιτική αρθρογραφία με τις οποίες είχα ασχοληθεί, γράφοντας δημόσια για περισσότερο από είκοσι χρόνια.

Όταν λοιπόν το επιχείρησα, όταν ξεκίνησα να γράφω ένα μυθιστόρημα, σαν εσωτερική ανάγκη, όσο και αν φαίνεται μελό αυτή είναι η αλήθεια, διαπίστωσα ότι έπρεπε να ξεπεράσω πολλά από αυτά που μέχρι τότε στα γραφτά μου τα θεωρούσα αυτονόητα.

Η βιογραφία μου...

Γεννήθηκα στο Ναύπλιο, λίγα μέτρα από τη θάλασσα. Μεγάλωσα, έπαιξα, έμαθα τα πρώτα γράμματα εκεί, στους χώρους που περπάτησε η Ιστορία. Οι ήρωες, οι κατακτητές, οι απλοί άνθρωποι, οι οπλαρχηγοί, ο Κυβερνήτης και οι Αυλικοί, εκεί που συναντήθηκε η Ανατολή με τη Δύση, που σκοτώθηκαν τόσοι με τον καημό να γίνουν πολίτες τ΄Αναπλιού. Αστείρευτες μνήμες, ομορφιά που η φύση έδωσε απλόχερα, ηρεμία, πράσινο, μα και βράχια, πέτρες, αγριάδα, σκιές σαν φαντάσματα. Κάστρα, άπαρτα, γεννήματα ανθρώπινης σοφίας και φόβου.

Έφηβος στην Αθήνα, Γυμνάσιο και Λύκειο στους Αμπελοκήπους. Χρόνια δύσκολα, μα τόσο όμορφα. Εποχή που γένναγε αισθήματα, γνώση, ιδέες, ανθρωπιά, έρωτες, χάραξε το μέλλον μας.