Του Πολυτεχνείου... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

...Και θα συμβιβαστούν κι εκείνες οι χιλιάδες των φοιτητών; Εκείνη η φλόγα; Η ζωντάνια; Το όραμα; Τα ιδανικά τι θα γίνουν; Ποια είναι αυτή η δύναμη που θα υποτάξει το μέλλον;»

«Οι χιλιάδες των φοιτητών», συνέχισε το μονόλογο και στο μυαλό του ήρθαν οι εικόνες και αυτό που έζησε στο γιορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου.

Από την αρχή της Φιλοσοφικής στο σιντριβάνι, μέχρι πάνω στη Φυσικομαθηματική και γεμάτη τη μεγάλη πλατεία του Χημείου, οι φοιτητές είχαν στήσει μια από τις μαζικότερες και πιο μαχητικές διαδηλώσεις που είχε ζήσει η Θεσσαλονίκη. Ο Λευτέρης μαζί με το Θωμά, ανέβηκαν στο σπίτι του Αργύρη, στον τέταρτο όροφο, απέναντι από τη Φιλοσοφική, στην οδό Μελενίκου και βγήκαν στο μπαλκόνι. Θέλανε πρώτα να δουν από ψηλά το εντυπωσιακό θέαμα και μετά να πάνε στο μπλοκ της σχολής τους. Το πλήθος, το πάθος, τα λάβαρα, τα συνθήματα, η πρώτη μετεμφυλιακή και μεταπολεμική γενιά διατράνωνε την πίστη της, την αγωνία της, την ελπίδα της, την απόφασή της να αγωνιστεί, να γίνει αυτός ο κόσμος, αυτός ο τόπος πιο δίκαιος, πιο ανθρώπινος, πιο ελεύθερος.

Ένας χρόνος πέρασε, τα πρώτα γενέθλια σήμερα 26 Ιουλίου, για "Το κέρμα"...

Πόση χαρά, πόση συγκίνηση να πιάνεις το βιβλίο στα χέρια σου, πλημμυρισμένο με τις μυρωδιές του τυπογραφείου...

Μοναδικές στιγμές να βλέπεις το έργο σου τυπωμένο, στοιβαγμένο βιβλίο βιβλίο, έτοιμο να πάει να βρει τον αναγνώστη, να το βρει ο αναγνώστης.

Ένα ταξίδι είναι, με αρχή, διαδρομή, μα χωρίς τέλος... Ναι, αυτό είναι ένα μυθιστόρημα.

"Το κέρμα" θα σας περιμένει και φέτος στην Έκθεση Βιβλίου στο Ναύπλιο, από την Παρασκευή 28 Ιουλίου και κάθε μέρα, υπάρχει πάντα στη φίλη μου την Αρετή, στο "Μεγάλο Κατάστημα" στην οδό Αμαλίας και φυσικά στο βιβλιοπωλείο Χριστόπουλου.

Αντί για τούρτα, ένα μικρό απόσπασμα:

Ταξίδι με το τρένο... Αποσπάσματα από "Το κέρμα"

Το τρένο... Το ταξίδι με το τρένο... Η απαράμιλλη ομορφιά του ονείρου...

Αποσπάσματα από "Το κέρμα"...

"Αν αυτή η γνωριμία με τον ελληνικό κινηματογράφο και τους ανθρώπους του, με έκαναν να τον αγαπήσω πραγματικά και ν’ αναγνωρίσω την αξία του, το ταξίδι με τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη ήταν που με "έσπρωξε" να θέλω να πάω και ένα βήμα πιο πέρα. Να σκηνοθετήσω, χωρίς να ξέρω τίποτα από τεχνική, μια ιστορία με φόντο το ίδιο το ταξίδι και τις εναλλαγές των εικόνων που το συνοδεύουν.

Στο Παρίσι... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Αφιερωμένο το σημερινό απόσπασμα από "Το κέρμα" στις Γαλλικές Προεδρικές εκλογές:

Σελίδα 49

«Που λες, αδελφή, όταν έφτασα στο Παρίσι, έμεινα στην αρχή σε ένα δωμάτιο μιας πανσιόν επιπλωμένο με ένα κρεβάτι, ένα κομοδίνο, μια ντουλάπα και ένα τραπέζι με δυο καρέκλες. Το μπάνιο ήταν κοινόχρηστο για τέσσερα δωμάτια. Δεν είχε καθόλου ανέσεις, αλλά έμεινα εκεί γιατί ήταν φτηνό και κοντά στο κέντρο» ξανάρχισα, αφού πρώτα κατέβασα μια ξεγυρισμένη δόση ουίσκι από το ποτήρι που μου έφερε η Ελένη.

Ταξιδεύοντας... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Άλλο ένα μικρό απόσπασμα...

"Το κέρμα"... Σελίδα 57:

...Φτάνοντας στο τέλος της τρίτης ημέρας, στο χρονικό όριο που είχα θέσει, γνωρίζοντας με λεπτομέρειες πια την οικονομική κατάσταση της εταιρείας, το προσωπικό και τα βασικά της παραγωγής, είχα καταλήξει, είχα αποφασίσει πλέον τι έπρεπε να κάνω. Όσο κι αν ήταν σκληρό για τα πιστεύω μου, όσο κι αν ανατρέπονταν βίαια απόψεις, ιδέες και στάση ζωής, δεν είχα άλλη επιλογή. Θα ακολουθούσα το μονόδρομο που η μοίρα έφερε ξαφνικά μπροστά μου. Περισσότερο ένιωθα θυμωμένος που έχασα τη μάχη τόσο γρήγορα, γιατί παραδινόμουνα χωρίς καν να προλάβω να πολεμήσω. 

Στα όρια... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Πλευρές της ζωής, μέσα από "Το κέρμα"...

Όλο το βράδυ το τηλέφωνο του Μιχάλη ήταν κλειστό. Δεν είχαμε επικοινωνήσει καθόλου από το μεσημέρι, που τον είχα δει στο εργοστάσιο. Δεν ανησύχησα, δεν υπήρχε και λόγος να πάει το μυαλό μου σε κάτι κακό. Με παραξένευε βέβαια, αλλά είπα να περιμένω. Είχα χαλαρώσει και έβλεπα τηλεόραση. Ήταν δυόμιση πια που χτύπησε το κινητό μου. Απόκρυψη και φωνή νεανική.

«Κύριε Ανέστη, συγγνώμη που σας ενοχλώ, πώς να σας το πω... Ο Μιχάλης είναι στα επείγοντα στον Ευαγγελισμό... Αλλά είναι καλά, μην ανησυχείτε!»

«Ποιος είσαι; Τι συνέβη στο Μιχάλη; Τι έπαθε;»

«Μάλλον ήπιε πολύ, δεν ξέρω...»

Φιλίες και ερωτήματα... Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Η πίσω πόρτα του σχολείου... Από εδώ ξεκινούσε
ο δρόμος προς την ελευθερία της κοπάνας...

Αφιερωμένο στον πυρήνα εκείνης της παρέας, του Τρίτου Γυμνασίου Αμπελοκήπων, που μετά από τόσα χρόνια, ξαναβρεθήκαμε την Κυριακή, στην πλατεία του Αγίου Θωμά...

Ένα απόσπασμα από "Το κέρμα", σελίδα 21...

«Θα συμβιβαστούμε λοιπόν, το είχε πει κι ο κύριος Νίκος!» έκλεισε πικρόχολα το μονόλογο ο Λευτέρης.

Περπάτησαν και χωρίς να ξαναμιλήσουν, έφτασαν μέχρι το σπίτι της Ηρώς. Στάθηκαν για λίγο αμήχανα στο πεζοδρόμιο, μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας. Την αποχαιρέτησε με ένα ζεστό φιλί στο κρύο της μάγουλο. Η Ηρώ ανέβηκε τα λίγα σκαλοπάτια μέχρι την πόρτα, την άνοιξε και χάθηκε πίσω της. Ο Λευτέρης, σήκωσε το γιακά του, έβαλε τα χέρια στις τσέπες και με βήμα αργό, πήρε το δρόμο για το δικό του σπίτι. Το ψιλόβροχο είχε σταματήσει, το βοριαδάκι είχε πέσει, μόνο η μελαγχολική μουντάδα του Θερμαϊκού συνέχιζε να χρωματίζει εκείνο το παράξενο βράδυ.