"Το κέρμα" ξεκίνησε το ταξίδι του...

26 Ιουλίου 2016. Ιδιαίτερη η μέρα σήμερα. Σήμερα ξεκινά "Το κέρμα" το ταξίδι του.

Ο κύκλος των συντελεστών έκλεισε, άνοιξε ο κύκλος της ανάγνωσης, της κριτικής, των εντυπώσεων.

Εμείς θα είμαστε εδώ, για να σας ακούσουμε, να δεχτούμε τις παρατηρήσεις σας.

Με ένα στεναγμό ανακούφισης και χαμόγελο στα χείλη, υπέγραψα το πρώτο βιβλίο στο Γιάννη Χριστόπουλο, που το δώρησε αμέσως στο γιό του Νίκο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους συνέβαλλαν, ώστε το πρώτο μυθιστόρημά μου να φτάσει στα χέρια σας, και από εκεί ελπίζω στην καρδιά σας...

"Το κέρμα" θα βρίσκεται στην Έκθεση Βιβλίου στο Ναύπλιο, στο περίπτερο της Ένωσης Συγγραφέων Αργολίδας, από την Παρασκευή 29 Ιουλίου και μέχρι τις 28 Αυγούστου 2016.

Τυπώνοντας "Το κέρμα"...

Φυσικά το περιεχόμενο ενός βιβλίου είναι το βασικό στοιχείο που το χαρακτηρίζει. Αυτά που γράφει, ο τρόπος που τα γράφει και το πόσο συνεισφέρει στον εμπλουτισμό της βιβλιογραφίας, στον τομέα που αναφέρεται.

Όμως κάθε  βιβλίο που φτάνει στον αναγνώστη, δεν είναι απλά ένα σπουδαίο, αδιάφορο ή κακό κείμενο, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Γι' αυτό και διατηρεί και την αξία του παρά την ισοπέδωση της ηλεκτρονικής γραφής.

Το κάθε βιβλίο, έχει το δικό του χαρακτήρα που τον διαμορφώνουν, εκτός βεβαίως του συγγραφέα, ο εκδότης, ο επιμελητής και διορθωτής, ο συνθέτης του εξώφυλλου και ο σελιδοποιός και τέλος ο τυπογράφος.

Αυτό λοιπόν που καταλήγει ξεχασμένο στο ράφι ή γίνεται παντοτινός φίλος, είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς, άσχετα από το ποσοστό συμμετοχής του καθενός.

15 Ιουλίου 1974. Απόσπασμα από "Το κέρμα"

Ένα μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Το κέρμα" όπως το περιγράφει ο αφηγητής, Λευτέρης Ανέστης:

"... Είχα πάει στη Σίφνο τον Ιούλιο του 1974, με δυο φίλους από τη Θεσσαλονίκη. Μείναμε σε ένα δωμάτιο στις Καμάρες, κοντά στην παραλία. Την ημέρα πηγαίναμε για μπάνιο, με βάρκα, σε κάποια από τις αμμουδιές του νησιού και τα βράδια, αν δεν ανεβαίναμε Απολλωνία, την αράζαμε σε μια ταβέρνα στο μικρό λιμάνι. Ξενυχτάγαμε πίνοντας μπύρες και τραγουδώντας συνοδεία της κιθάρας, που την κουβαλούσα πάντα μαζί μου.

Ανέμελα πέρναγαν οι μέρες, μέχρι τις 15 Ιουλίου που έφτασε το μαντάτο στο νησί και διαδόθηκε από στόμα σε στόμα: